Can Yücel, 'Ben hayatta en çok babamı sevdim' der… Baba… Güvenin diğer adı. Baba asla yıkılmayacak koca bir çınar. Korunaklı bir yuvanın bekçisi… Tüm kapılar kapalıyken sığınılan limanın ev sahibi. Baba, ne çok anlam saklı bu iki hecede. O bizim hayattaki süper kahramanımız değil miydi? Tüm kötülüklerden korurdu zaten 'benim babam senin babanı döver' le biterdi tüm tartışmalarımız. Yorgun dönüşünü beklerdik merakla pencere kenarında. Ve dizlerimizdeki yaraları görmesin, annelerin şikâyetlerini duymasın diye dualar ederdik. Hayat akıp giderken her zaman yanımızda olan kuvvettir baba… Gözleriyle konuşan sevgisini içine saklayan bir güçtür baba… Kimi zaman anlaşılmayan, çok sık tartışılan, ama en çok özlenendir baba… Yoktur baba sevgisi gibi, baba gibi güçlüsü. Her ne kadar uzasa da boylarımız, biz hala onların ellerine muhtacız.