16 Ekim 2011 Pazar

TIP ÖĞRENCİLERİNDEN SAĞLIK BAKANLIĞINA AÇIK MEKTUP:

"Tıp Eğitimi Hastayla Olur"
Tıp fakülteleri de, sadece hastaların tedavi edildiği sıradan birer hastane değil, geleceğin hekimlerinin yetiştirildiği eğitim merkezleridir.


26 Ağustos'ta yayınlanan Kanun Hükmünde Kararname ile hocalarımızın hasta eşliğinde pratik yapmaları; hastaların tanı, teşhis ve tedavilerine katılmaları yasaklanmıştır. Bu, bizim eğitimimizi sekteye uğratan bir karar ve uygulamadır.
Hocalarımız hasta muayene edemediği için, hasta başında almamız gereken eğitim yerine teorik dersler almaktayız. Böyle giderse; hasta muayenesini öğrenmeden, uygulamalarını hocalarımızın gözetimi altında yapmadan mezun olacağız. Nitelikli hekim olamamaktan, bilgi ve tecrübe eksikliğine bağlı hatalar yapmaktan korkmaktayız. Bundan olumsuz etkilenecek olan ise halkımızdır. Unutulmamalıdır ki; bir doktorun yaptığı en ufak hata, bir insanın hayatına mal olabilir.
İstanbul Tıp Fakültesi bu yıl Türkiye'nin en iyi tıp fakültesi seçilmiştir. Bizce bunun sebebi; köklü eğitim geleneğimizden yetişmiş hocalarımızın yıllardan gelen tecrübeleri, dünya çapında kabul gören yayınları ve hepsinden önce sağlığa ve eğitime adanmış hayatları ile fedakar kişilikleridir. Onların bilgi ve tecrübeleri ile harmanlanmış kıymetli fikirleri ve bakış açıları; bizim eğitimimizin, dolayısıyla halkımıza vereceğimiz sağlık hizmetinin niteliğini yükseltmektedir.
Üniversite sınavında iyi bir sonuç aldığımızda İstanbul Tıp Fakültesi'ni tercih etme nedenimiz, bulunduğu şehir ya da binası değildir. Bu fakülteye nitelikli ve başarılı hocalardan eğitim almak amacıyla geldik. Tıp eğitiminin gerektirdiği şekilde; hasta görerek, hasta başında, gerçek birer hekim olarak yetişmek istiyoruz. Hocalarımızın kalitesinden, tecrübelerinden, bakış açılarından faydalanmak istiyoruz. Buna izin verilmemesi ise bizim açımızda oldukça üzücü bir durum.

Tıp fakültelerinin sıradan bir hastane olmadığı, tıp eğitiminin yegâne temeli olduğu bilinmelidir. Şu da akıllardan çıkmamalıdır ki, üniversitenin esas amacı eğitimdir. Üniversitede verilen hizmet, eğitimin kaliteli bir yan ürünüdür.
Tıp fakülteleri de, sadece hastaların tedavi edildiği sıradan birer hastane değil, geleceğin hekimlerinin yetiştirildiği eğitim merkezleridir. Gelecekteki halk sağlığının kaderinin çizildiği yerlerdir. Üstelik böyle iyi hocaları bir arada bulundurmuş kurumların sayısı oldukça azdır. Bu vasıfları ile İstanbul Tıp Fakültesi, Türk tıbbının hazinesidir. Bu hazine dağıtılmamalı, yıpratılmamalıdır.
Düzenleme ve uygulamalarla alakalı "gürültü kopan" diğer "3-5 yer" de tıpkı bizim fakültemiz gibi seçkin birer hastane ve eğitim kurumudur. Bu kurumları üstün yapan da onları kuran ve geliştiren hocalardır. Bu hocaların kaybedilmesi halinde yeni istihdamlar yahut "hastaları yurtdışına göndermek" gibi çözüm önerileri gülünç kalacaktır.
Biz, servislerimizde yatmakta olan hastalarla görüştük. Özellikle kronik hastaların bu durumdan dolayı çok mağdur olduklarını gördük. Önceden, düzenli olarak kontrol ve tedavi oldukları profesörlere; artık muayene olamadıklarını, onlar tarafından tedavi edilemediklerini üzüntü ve çaresizlik ile söylüyorlardı.
Eğitimimiz sırasında muayene veya kontrol sırasında, her bir hastaya 20 dakika ayrılması gerektiğini öğrendik. Bugün, performans sistemi sebebi ile bu süre 2-3 dakikaya indirildi. Sonuçta doktorlar; hastanın yüzüne bakarak konuşmak, dikkatle muayene etmek gibi tıp hizmetinin temel gereklerine uymamakta; bunun yerine çoğunlukla gereksiz olan tetkikler isteyip hem devletimizi hem de hastayı istemeden zarara uğratmaktadırlar.
Bu sorunlar günlük gibi görünse de, uzun vadede; niteliksiz ve eksik yetişmiş hekimler, tedavileri eksik ya da yanlış yapılan hastalar, astronomik sağlık giderlerinden beli bükülmüş bir ekonomiden müteşekkil, bir hüsran tablosu ortaya çıkacaktır.
Biz bu olaylara duyarsız kalmak ve niteliksiz hekim olmak istemiyoruz. Bu nedenle önlüğümüzün üzerine mavi kurdele takıp "Tıp eğitimi hastayla olur" diyoruz.
İstanbul Tıp Fakültesi Öğrencileri (HK)

İYİ İNSAN KİMDİR? KİME İYİ İNSAN DENİLMELİDİR?

İyi insan eline fırsat geçmediği için kötülük yap(a)mayan sünepe insan değildir .

İyi insan eline kötülük yapma ve güveni kötüye kullanma fırsatı geçtiği halde "yakalanmak korkusu ile değil de", toplumu ve karşısındaki bireyi koruma ve yüceltme içgüdüsüne ve asgari insan sevgisine sahip olduğu için kötülük yapmayan insandır .

İyi insan topluma veya bireye zarar verebilecek duygularına, tutkularına, arzularına ve ihtiraslarına gem vurabilen, duygularının esiri olmaktan kurtulabilmiş güçlü insandır. İyi olmak zayıflıkla mümkün değildir. Çok güçlü olmayı gerektirir.

İyi insan güveni suistimal etmeyen, emanete hıyanet etmeyen, kişilerin zayıflığından bencilce istifade etmeye kalkışmayan insandır .

İyi insan kendi yaptıkları etik ve vicdani değerlere uymadığı zaman değerleri esnetmeye, eğip bükmeye, veya yaptıklarını masum şeyler olarak görmeye ve göstermeye çalışmayan ve yanlışları için başkalarını suçlamayan insandır .

İyi insan kendisini kötülüğe sürükleyebilecek süreçleri önceden kestirebilecek ve onlardan kaçınabilecek insandır .

İyi insan herşeye rağmen birilerine zarar verdiğinde hatasını telafi etmek için kendiliğinden gayret gösteren ve kendini affettirebilmek için sonuna kadar çaba sarfedebilen insandır. Örneğin park ederken tamponunu çizdiği aracın sileceğine kartını iliştirip not bırakma inceliğini gösteren insandır .

İyi insan konuşurken insanın gözünün taaa içine bakar, bakışlarını kaçırmaz ! İyi insan söyleyeceklerini açık seçik ve kararlı bir sesle söyler, mırıldanmaz !

İyi insan hem dinler hem de konuşur, susup sadece sizin söylediğinizi dinleyip size kafa sallayarak hak verir gibi yapıp kendi fikrini veya niyetini gizli tutmaz !

İyi insan doğulur mu, yoksa olunur mu ondan tam emin değilim . Ama iyi insan hep kendini geliştirmeye çalışır.


Onun için birisinden bahsedildiğinde, hemen bol keseden ;

- İyi insan !
- İyi çocuk !
- Efendi çocuk !

demeden önce biraz düşünmek gerekir .

Mesela bu konuya din korkusu ile iyi olmayı da ekleyebilirsiniz. Bazı insanlar din korkusu yüzünden "iyi" oluyorlarsa bu da gerçek anlamda iyi olmak değildir. Çünkü bu gerçek iyi insan değil, ceza korkusundan, yada ödül beklentisiyle iyi olmak zorunda kalan insandır... Gerçi din ve Allah korkusuyla bile iyi olmayı beceremeyenleri, hatta din ve Allah adına en büyük haksızlıkları ve kötülükleri yapanları gördükçe, bu tip iyi insanlara bile şükretmek gerekir...
(İnternetten alıntıdır, yazarı bulunamamış, yazı yine biraz bırkalanmıştır.)